Unidad 4 vocabulario
Aquí tens as diferenzas entre os termos mencionados:
-
Latifundio e minifundio:
- Latifundio: Grandes extensións de terra pertencentes a un único propietario ou a poucas persoas, con baixa densidade de traballo por hectárea.
- Minifundio: Pequenas parcelas de terra, xeralmente propiedade de moitos agricultores, que se caracterizan por ter unha alta densidade de traballo por hectárea.
-
Openfield e bocage:
- OpenfieldE: Sistema de cultivo caracterizado por grandes campos abIERTOS sen divisións físicas entre as parcelas. É común en paisjaxes de agricultura extensiva.
- Bocagge: Sistema agrícola con campos pequenos e pechados por cercas ou muros, que divide as parcelas e favorece a diversificación dos cultivos. É máis común en zonas de agricultura intensiva.
-
Agricultura intensiva e extensiva:
- Agricultura intensiva: Producción agrícola que busca maximizar o rendemento por unidade de terra, utilizando grandes cantidades de insumos como fertilizantes, pesticidas e traballo mecanizado. Xeralmente emprega un uso intensivo de recursos.
- Agricultura extensova: Forma de cultivo que utiliza grandes extensións de terra con menor densidade de cultivos e menor uso de insumos, sendo máis respectuosa co medio ambiente, pero con menores rendementos.
-
Agricultura de secaño e regadío:
- Agricultura de secaño: Cultivos que dependen das precipitacións naturais para o seu crecemento, sen sistemas de rego artificial. É típica en zonas secas ou con clima mediterráneo.
- Agricultura de regadío: Cultivo de plantas mediante a irrigación artificial para garantir unha produción constante e maior rendementos, incluso en zonas con escasas precipitacións.
-
Monocultivo e policultivo:
- MonUCOLTIVO: Práctica agrícola que se centra na produción dun único tipo de cultivo en grandes extensións de terra. Pode aumentar a produtividade a curto prazo, pero tamén ten riscos ambientais, como a degradación do solo e a perda de biodiversidade.
- Policultivo: Sistema agrícola no que se cultivan varias especies de plantas na mesma parcela. Fomenta a biodiversidade e reduce os riscos asociados aos monocultivos, como as plagas e as enfermEDIDADES
Tecnoloxía e mecanización:
- Países desenvolvidos: A agricultura está altamente mecanizada, facendo uso de maquinaria avanzada como tractores, sistemas de rego automatizados, drones, e técnicas de cultivo modernas. Isto permite unha maior produtividade e eficiencia na produción de alimentos.
- Países en desenvolvemento: A mecanización é limitada, e moitos agricultores aínda usan métodos tradicionais, como o traballo manual ou ferramentas básicas. Isto resulta nunha menor produtividade e maior dependencia das condicións climáticas.
Productividade e rendementos:
- Países desenvolvidos: A produtividade agrícola é moi alta, grazas á tecnoloxía avanzada, o uso de fertilizantes, pesticidas e a investigación en biotecnoloxía, que melloran os rendementos e a calidade dos cultivos.
- Países en desenvolvemento: A produtividade é moito máis baixa debido á falta de acceso a novas tecnoloxías, a escasa formación dos agricultores e a falta de recursos para mellorar os cultivos.
Tipo de cultivos:
- Países desenvolvidos: Predomina a agricultura intensiva, cun alto uso de produtos químicos e cultivos a gran escala, que están orientados principalmente ao mercado global e a exportación.
- Países en desenvolvemento: Moitos países en desenvolvemento practican agricultura de subsistencia, cultivando principalmente para consumo interno e para satisfacer as necesidades básicas das súas familias, aínda que tamén pode haber cultivos orientados á exportación.
Infraestruturas e recursos:
- Países desenvolvidos: Existen infraestruturas agrícolas avanzadas, como sistemas de transporte, mercados ben organizados e accesibles, e un forte apoio gubernamental en termos de políticas agrícolas e financiamento.
- Países en desenvolvemento: A falta de infraestruturas adecuadas, como estradas, almacéns ou mercados, limita a capacidade de comercialización e a distribución eficiente dos produtos. Isto tamén afecta á capacidade dos agricultores para acceder a créditos ou seguros agrícolas.
Acceso ao coñecemento e educación:
- Países desenvolvidos: Os agricultores teñen acceso a unha educación técnica especializada e a información científica actualizada sobre melloras agrícolas, o que lles permite optimizar os seus rendementos e adaptarse ás novas demandas do mercado.
- Países en desenvolvemento: O acceso á educación e á formación en técnicas agrícolas modernas é limitado, o que reduce as oportunidades para mellorar a produtividade e a sustentabilidade agrícola.